Wees ervan bewust dat de termen primaire, secundaire, etc. bronnen een verschillende betekenis hebben voor verschillende onderzoeksgebieden.

In de wetenschappen en sociale wetenschappen zijn primaire bronnen verslagen uit de eerste hand van echt onderzoek.

Enkele voorbeelden van primaire informatiebronnen:

• Klinisch psychologen rapporteren de resultaten van een vragenlijst die ze aan een groep geriatrische patiënten met afasie hebben aangeboden.
• Een neuroloog rapporteert het resultaat van een cognitief experiment waarbij een MRI-scanner op een innovatieve manier werd gebruikt.
• Een team van scheikundig ingenieurs rapporteert het resultaat van een stresstest van een nieuwe lichtgewichtlegering die in satellieten zal worden gebruikt

De term secundaire bron wordt gebruikt voor 'tweedehands' rapportage in informatiebronnen zoals overzichtsartikelen of handboeken. In dit geval rapporteren de schrijvers van de bron over onderzoek, maar ze hebben het onderzoek niet zelf gedaan.

Bij historisch onderzoek zijn primaire bronnen het object van onderzoek.

Dit zijn enkele voorbeelden van primaire historische bronnen:

• de antieke historicus bestudeert teksten van Tacitus of Xenophon
• de vroegmoderne historicus bestudeert de Resoluties van de Handelsraad van de Verenigde Oost-Indische Compagnie
• de moderne historicus bestudeert de dagboeken van Joseph Goebbels

Secundaire bronnen zijn de publicaties waarin onderzoekers hun resultaten publiceren: conferentieprocedures, tijdschriftartikelen, geredigeerde volumes en monografieën.

Tertiaire bronnen synthetiseren de geaccepteerde kennis van de secundaire bronnen en creëren algemene overzichten van de kennis in het veld. Ze vormen een synthese van de verspreide en gedetailleerde onderzoeksresultaten.

Handboeken en naslagwerken behoren tot deze categorie.

Bibliotheekcatalogi en bibliografische databases worden ook beschouwd als tertiaire bronnen, omdat ze de secundaire bronnen organiseren met als doel mensen te helpen vinden wat ze nodig hebben.